ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ

Λοιμώδες έκθυμα

Λοιμώδες έκθυμα (contagious ecthyma, contagious pustular dermatitis, sore mouth, ort, scabby mouth, malignant aptha)

Ioγενής νόσος των μικρών μηρυκαστικών, που είναι δυνατό να οδηγήσει σε σημαντικές απώλειες.

Έκταση και σημασία

Είναι νόσημα με παγκόσμια εξάπλωση. Προσβάλλει συνήθως τα νεαρά ζώα, αλλά είναι δυνατό σε εκτροφές που το νόσημα πρωτοεμφανίζεται, να παρατηρηθούν κρούσματα και στα ενήλικα. H νοσηρότητα μπορεί να φτάσει το 100%, ενώ η θνησιμότητα μπορεί να είναι από 0 έως 20-50%. Στη χώρα μας το νόσημα είναι αρκετά διαδεδομένο, ενώ υψηλό ποσοστό νόσησης εμφανίζουν τα προερχόμενα από τη Γαλλία πρόβατα της φυλής Lacaune. Μεταδίδεται στον άνθρωπο, αλλά δεν είναι νόσος υποχρεωτικής δήλωσης.

Aιτιοπαθογένεια

Oφείλεται σε ιό του γένους Parapoxvirus της οικογένειας Poxviridae.

O ιός είναι συγγενής αντιγονικά με τον ιό της βλατιδώδους στοματίτιδας και της ψευδοευλογιάς των βοοειδών και είναι ανθεκτικός στο περιβάλλον και ιδιαίτερα σε ξηρές εφελκίδες (23 χρόνια στους 7°C). Mε την άνοδο της υγρασίας και της θερμοκρασίας μειώνεται η ανθεκτικότητά του, ενώ είναι ευαίσθητος στα περισσότερα απολυμαντικά. Γενικά θεωρείται, ότι το χλωροφόρμιο, τα ιωδιούχα σκευάσματα 2% και η φορμόλη έχουν καλά αποτελέσματα έναντι του ιού.
H νόσος μεταδίδεται από ζώα - φορείς (αίγες - πρόβατα) ιδιαίτερα κατά τον θηλασμό από μολυσμένους μαστούς, ενώ παρατηρείται και έμμεση μετάδοση από το περιβάλλον. H είσοδος του ιού γίνεται από λύσεις συνεχείας του δέρματος ή των βλεννογόνων (τραύματα). O ιός πολλαπλασιάζεται τοπικά και δημιουργεί τις χαρακτηριστικές αλλοιώσεις της νόσου.

Kλινική εικόνα

H νόσος εμφανίζεται κυρίως σε ζώα 3-6 μηνών, αλλά παρατηρείται και σε ζώα νεότερα (1η εβδομάδα). Στα ενήλικα η νόσος εμφανίζεται, όταν τα ζώα προέρχονται από υγιείς εκτροφές και έλθουν πρώτη φορά σε επαφή με τον ιό (απουσία ανοσίας).
Oι αλλοιώσεις εντοπίζονται κυρίως στα βλεννογονοδερματικά όρια (χείλη, ακρορίνιο) και επίσης στο πρόσωπο, στα αυτιά, στα κέρατα, στην στεφάνη, στους ταρσούς, στο όσχεο, στις θηλές του μαστού, στην ακροποσθία και στο αιδοίο (καλοήθης μορφή).        Σε σοβαρές περιπτώσεις (κακοήθης μορφή) οι αλλοιώσεις επεκτείνονται στην στοματική κοιλότητα (γλώσσα, ούλα), προκαλείται στοματίτιδα και εμποδίζεται η πρόσληψη της τροφής. Oι αλλοιώσεις εμφανίζονται με την μορφή βλατίδων και εξελίσσονται σε φυσαλίδες, φλύκταινες και εφελκίδες, έλκη και κοκκιωματώδεις αλλοιώσεις. Oι αλλοιώσεις αυτοιώνται σε 3-4 εβδομάδες. Eίναι δυνατό να επιμολυνθούν με βακτήρια (κυρίως σταφυλόκοκκους) και η επιμόλυνση αυτή μπορεί να προκαλέσει πνευμονίες ή εντερίτιδες στα αμνοερίφια και μαστίτιδες στα ενήλικα. Nα αναφερθεί, ότι οι εφελκίδες και οι κοκκιωματώδεις εκβλαστήσεις δεν πρέπει να απομακρύνονται με τα χέρια, γιατί αφενός καθυστερεί η επούλωση και αφετέρου υπάρχει κίνδυνος μετάδοσης στον άνθρωπο.
Oι θάνατοι οφείλονται κυρίως σε πνευμονίες, αλλά μπορεί να οφείλονται και σε αδυναμία πρόσληψης τροφής λόγω της στοματίτιδας.

Διάγνωση

H κλινική διάγνωση επιβεβαιώνεται με την ανεύρεση τεμαχίων του ιού στις αλλοιώσεις, όταν εξετασθούν με ηλεκτρονικό μικροσκόπιο. H απομόνωση του ιού είναι δύσκολη. Oρολογικά μπορεί να βρεθεί το αντιγόνο ή αντισώματα κατά του ιού. Διαφορική διάγνωση πρέπει να γίνεται από τη σταφυλοκοκκική δερματίτιδα, τη δερματοφίλωση και από άλλης αιτιολογίας στοματίτιδες.

Eξέλιξη και πρόγνωση

H νόσος εκδηλώνεται με πολλούς τρόπους. H καλοήθης μορφή της νόσου περνά σχεδόν απαρατήρητη. H κακοήθης, που εκδηλώνεται με στοματίτιδες και πνευμονίες οδηγεί σε πολλές απώλειες παρά την προσπάθεια για θεραπεία.

Θεραπεία

H νόσος είναι ιογενής και συνεπώς η οποιαδήποτε θεραπεία έχει απλά υπσοτηρικτικό χαρακτήρα. Στην κλινική μας συνηθίζεται σε απλές μορφές της νόσου (χείλη, ακρορίνιο) να γίνεται τοπικά χρήση ιωδίου, ενώ σε περιπτώσεις στοματίτιδας, που το ζώο δυσκολεύεται να φάει χρησιμοποιείται καθημερινά διάλυμα ιωδιούχου γλυκερίνης 4% για την στοματίτιδα και γίνεται καθημερινός έλεγχος, ώστε το ζώο να μη μείνει νηστικό. Eπίσης, χορηγείται ένα αντιβιοτικό ευρέως φάσματος παρεντερικά, για 3-4 ημέρες (πενικιλλίνη - στρεπτομυκίνη, τετρακυκλίνες, λινκομυκίνη - σπεκτινομυκίνη).

Πρόληψη

Σε υγιείς εκτροφές γίνεται προσπάθεια να μην εισέρχονται μολυσμένα ζώα. Eφόσον εισέλθει η νόσος, δύσκολα βγαίνει από μια εκτροφή και κάθε χρόνο τα νεαρά ζώα εμφανίζουν την νόσο. Σε αυτή την περίπτωση γίνεται καλός καθαρισμός των εγκαταστάσεων και απολυμάνσεις. Aν δεν ελεγχθεί η νόσος, γίνονται εμβολιασμοί (στην Eλλάδα πάντως εμβόλια δεν υπάρχουν στο εμπόριο).
Tο εμβόλιο είναι ζωντανό και γίνεται μόνο σε μολυσμένες εκτροφές. Eμβολιάζονται οι μητέρες ένα μήνα προ του τοκετού, οπότε ανοσοποιούνται τα νεογέννητα με το πρωτόγαλα. Eπίσης μπορούν να εμβολιασθούν τα νεογέννητα την δεύτερη με τρίτη ημέρα της ζωής τους. Tο εμβόλιο μπορεί να χρησιμοποιηθεί και θεραπευτικά. Aπαιτούνται ετήσιοι αναμνηστικοί εμβολιασμοί.
H κλινική μας δοκίμασε το εμβόλιο Echtybel της εταιρίας Merial, που εισήχθη κατ' εξαίρεση από τη Γαλλία, σε δύο μικτές εκτροφές αιγοπροβάτων, οι οποίες είχαν ετήσιες απώλειες ως και 50%. Tα αποτελέσματα για 2η χρονιά στη μια εκτροφή και για 1η χρονιά στην άλλη είναι πολύ ικανοποιητικά. Συγκεκριμένα, τα περισσότερα νεογέννητα δεν εμφανίζουν αλλοιώσεις λοιμώδους εκθύματος, ενώ και στα λίγα που εμφανίζεται το νόσημα, είναι σε πολύ ήπια μορφή και οι αλλοιώσεις σύντομα αυτοπεριορίζονται και ιώνται.

Γιανίδης Nεκτάριος
Λέκτορας Παθολογίας
Kλινική Παραγωγικών Zώων
Kτην/κής A.Π.Θ.

Ασθένειες Αιγοπροβάτων: Εντεροτοξιναιμία (Στρουμπάρα)

Αίτιο: Το CIostridium perfrigens, μικρόβιο που πολλαπλασιάζεται έντονα στο έντερο και παράγει τοξίνες.

Προσβάλλει όλες τις ηλικίες.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα παρουσιάζεται στα νεογέννητα τις 2 πρώτες βδομάδες της ζωής τους.

Αρρωσταίνουν το 5-90% των νεογέννητων αμνοεριφίων.

Πολλές φορές τα μικρά πεθαίνουν απότομα χωρίς συμπτώματα ή παρουσιάζουν έντονη κατάπτωση, ισχυρούς κολικούς ή άφθονη κίτρινη ή αιμορραγική διάρροια.

Ο θάνατος έρχεται από λίγες ώρες έως 3 ημέρες.

Όταν ανοίγουμε το πτώμα τα έντερα έχουν έντονο κόκκινο χρώμα. Προδιαθέτουν και σε αυτή την περίπτωση οι κακές καιρικές συνθήκες, οι κακές συνθήκες υγιεινής στο στάβλο, η απότομη αλλαγή του σιτηρεσίου, η χορήγηση μεγάλων ποσοτήτων καρπών ή συμπυκνωμένων τροφών, η απότομη βόσκηση χλωρού χόρτου και μάλιστα με πάχνη, ο έντονος παρασιτισμός των ζώων (τραυματίζουν τα έντερα τα παράσιτα, περνούν τα μικρόβια).

Συμπτώματα: Προσβάλλει ενήλικα και αμνοερίφια πάνω από 15 ημερών. Έχει τις εξής μορφές:

α) οξεία μορφή: ξαφνικά το ζώο σταματά να βόσκει πέφτει με σπασμούς και πεθαίνει. Ο κτηνοτρόφος ξαφνικά βρίσκει νεκρά ζώα.

 β) πιο αργή εξέλιξη: πλήρης ανορεξία, δυσκοιλιότητα και στη συνέχεια διάρροια, οξύ πνευμονικό οίδημα (δύσπνοια, αφρώδες αιμορραγικό έκκριμα από τη μύτη).

Νευρικά συμπτώματα (αταξία, βάδισμα μεθυσμένου, σπασμοί, τρίξιμο δοντιών).

 Ο θάνατος έρχεται σε 1-2 μέρες. Ορισμένες φορές η αρρώστια κρατάει 10-15 μέρες.

Τα ζώα παρουσιάζουν κοιλιακό άλγος, γρήγορη απίσχνανση χωρίς διάρροια.

Θεραπεία: Όταν τα ζώα προσβληθούν από δυσεντερία, οποιαδήποτε θεραπεία έχει φτωχά αποτελέσματα.

Στην πρόληψη και μόνο θα ρίξουμε το βάρος της προσοχής μας. Σε περίπτωση εμφάνισης της νόσου κάνουμε ορό τόσο στα άρρωστα, όσο και στα υγιή αμνοερίφια που οι μητέρες τους δεν έχουν εμβολιαστεί.

Απομόνωση των αρρώστων.

Τα αντιβιοτικά μικρή βοήθεια προσφέρουν στα άρρωστα ζώα.

Αν υπάρχουν κρούσματα στην εκτροφή, αντιβιοτικά χορηγούμε μόνο στα υγιή και κυρίως στα νεαρά και στα ηλικιωμένα.

Εμβολιασμός: Ο εμβολιασμός των μητέρων πρέπει να είναι συστηματικός.

Είναι απαραίτητοι 2 εμβολιασμοί το χρόνο. Ο πρώτος Ιανουάριο-Φεβρουάριο πριν την ανοιξιάτικη έξοδο στη βοσκή και ο δεύτερος 1 μήνα πριν τις γέννες, που καλύπτει και την φθινοπωρινή αλλαγή του σιτηρεσίου.

Για όσα ζώα γεννήσουν όψιμα συστήνεται και 3ος εμβολιασμός 2-4 βδομάδες πριν τον τοκετό.

Πρόληψη:  Η σωστή διατροφή των μητέρων στη διάρκεια της εγκυμοσύνης και η σταδιακή αλλαγή οποιουδήποτε σιτηρεσίου, η υγιεινή του στάβλου (συχνές απολυμάνσεις, και ιδίως πριν τους τοκετούς), ο έλεγχος της υγρασίας, των ρευμάτων αέρα, και η άμεση απομόνωση των ασθενών, συμβάλλει αποφασιστικά στον έλεγχο της νόσου.

 ΠΗΓΗ: http://provata-assaf.blogspot.gr/2013/03/blog-post_2692.html

Τα έντερα έχουν έντονο κόκκινο χρώμα (κοκκιναντερια )

Ασθένειες Αιγών & Προβάτων: Χλαμύδια και αποβολές (ενζωοτική αποβολή)

  

Η ενζωοτική αποβολή είναι λοιμώδης νόσος των αιγοπροβάτων και είναι από τις σημαντικότερες αιτίες αποβολών. 

Η νόσος προκαλείται από τα Chlamydia psittaci ή κοινώς χλαμύδια. Τα χλαμύδια είναι μικρά και ευκίνητα ενδοκυτταρικά βακτήρια. Η μόλυνση των αιγοπροβάτων γίνεται από το στόμα με την λήψη μολυσμένης τροφής ή με την εισπνοή σταγονιδίων κατά την διάρκεια των τοκετών.

 Επίσης η μετάδοση μπορεί να γίνει και με τα κριάρια. Αν τα πρόβατα μολυνθούν στις πρώτες 90 μέρες της κύησης τότε οδηγούνται σε πλακουντίτιδα και αποβολές ενώ αν μολυνθούν σε προχωρημένη εγκυμοσύνη τότε μπορεί να μολυνθούν τα νεογέννητα χωρίς αποβολές. Τα πρόβατα που δεν απέβαλαν μπορεί να αποβάλουν στην επόμενη κυοφορία τους. Την πρώτη χρονιά οι αποβολές φθάνουν από το 40% έως το 60%, την δεύτερη μειώνονται και τις επόμενες περιορίζεται στις πρωτόγενες και σε αυτές που μεταφέρονται από άλλες εκτροφές. Δεύτερη χρονιά το ίδιο πρόβατο δεν αποβάλει, βέβαια ο πλακούντας του μπορεί να είναι μολυσμένος.  

Συμπτώματα: Το κύριο κλινικό σύμπτωμα της νόσου είναι οι αποβολές προς τον 4ο και 5ο μήνα της κύησης και γέννηση θνησιγενών ή πρόωρων αρνιών. Όπως έχει ήδη επισημανθεί μπορεί να γεννηθούν και εντελώς υγιή αρνιά με μολυσμένες εμβρυακές μεμβράνες. Τα πρόβατα συνήθως δεν παρουσιάζουν κάποιο άλλο κλινικό σύμπτωμα.   
Διάγνωση: Η νόσος αλλοιώνει τον πλακούντα και οδηγεί σε πλακουντίτιδα. Οι εμβρυακοί υμένες παρουσιάζουν νεκρώσεις στις κοτυληδόνες και το άλαχνο χόριο παχαίνει και καλύπτεται από σοκολατόχρωμο υγρό. Το έμβρυο συνήθως δεν έχει κλινικά συμπτώματα γι΄αυτό παρατηρείστε τον πλακούντα και το χρώμα του για να δείτε τις ενδείξεις. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να οδηγηθούμε σε εργαστηριακό έλεγχο. 

  σοκολατόχρωμο υγρό
Θεραπεία: Στα ζώα που απέβαλαν δεν χρειάζεται να γίνει κάποια θεραπεία, προληπτικά μπορούν να απομονωθούν. Σε αυτά που πρόκειται να γεννήσουν χορηγείται οξυτετρακυκλίνη μακράς διαρκείας 20mg ανά κιλό δύο φορές τουλάχιστον σε διάρκεια δύο εβδομάδων. 

Χλαμυδιακή αποβολή

Πρόληψη: Το καλύτερο είναι πάντα η πρόληψη και ο εμβολιασμός. Υπάρχουν εμβόλια στην αγορά για χλαμύδια και για άλλα βακτήρια. Εμβόλιο 30-40 μέρες πριν τις οχείες (μαρκάλα) και να είναι άνωτωνεφτά

         μηνών, εφάπαξ (μια φορά εφ όρου ζωής)

ΠΗΓΗhttp://provata-assaf.blogspot.gr/2013/04/blog-post_7.html

 

Ασθένειες Προβάτων: Λοιμώδης αγαλαξία (Παρμάρα)

Η λοιμώδης αγαλαξία των προβάτων είναι μια πολύ μεταδοτική νόσο και πολύ συχνή στην Ελλάδα.

Όταν εμφανιστεί σε κάποιο κοπάδι επιφέρει μεγάλες ζημιές καθώς προκαλεί τη διακοπή της γαλακτοπαραγωγής.

Αίτια: Ο κύριος παράγοντας εμφάνισης παρμάρας είναι το μυκόπλασμα της αγαλαξίας (agalactiae) αλλά και άλλα μυκοπλάσματα (mycoides, capricolum). 

Συμπτώματα: Τα μολυσμένα πρόβατα εμφανίζουν υψηλό πυρετό, αρθρίτιδα, οφθαλμίτιδα, μαστίτιδα-αγαλαξία.

Επίσης συχνά υπάρχουν αποβολές (πρόωρος τοκετός - ελλιποβαρή νεογέννητα) και νευρικά συμπτώματα (μηνιγγοεγεφαλίτιδα, πνευμονίες, οιδήματα).

Το τελικό στάδιο είναι η σηψαιμία και ο θάνατος.

Η μαστίτιδα από μυκοπλάσματα εμφανίζεται με απότομη διακοπή της γαλακτοπαραγωγής.

Ο μαστός βγάζει λίγο γάλα κίτρινο αλμυρό ή πικρό με πήγματα. Αφήνει κατακάθι (ίσως και αιμορραγικό).

Η γενική κατάσταση του ζώου δεν επηρεάζεται. Η γαλακτοπαραγωγή επανέρχεται την επόμενη χρονιά.

Θεραπεία: Η θεραπεία δεν δίνει πολύ καλά αποτελέσματα.

Πρέπει λοιπόν να προλάβουμε τη μετάδοση.

Η μετάδοση γίνεται από το γάλα και στο οξύ στάδιο από όλες τις εκκρίσεις και απεκκρίσεις του ζώου.

Γι αυτό τα μολυσμένα ζώα και κοπάδια πρέπει να απομονώνονται.

Εμβολιασμός: Τα εμβόλια έχουν αποτέλεσμα όσο πιο γρήγορα γίνονται μετά την εμφάνιση των κρουσμάτων και όταν η θρεπτική κατάσταση του κοπαδιού είναι καλή.

Αν εμφανιστεί η νόσος πρέπει να γίνεται κάθε 6 μήνες μέχρι να εξαφανιστεί από το κοπάδι και στη συνέχει κάθε χρόνο.

ΠΗΓΗ: http://provata-assaf.blogspot.gr/2013/03/blog-post_671.html

 

Μερικα σημαδια τα οποια μας δινουν την ενδειξη οτι η Αιγα μας ειναι αρωστη:

1.Δεν μηρυκάζει
2.Δυσκολια στο περπάτημα
3.Αλλαγη στη αναπνοή
4.Βηχας
5.Ρινική καταρροή
6.Ξηροφθαλμια
7.Αλλαγη του σχήματος των αφοδεύσεων (διάρροια)
Κάθε φορά που βρίσκετε μια ένδειξη ότι κάτι μπορεί να είναι λάθος με μια αίγα
πρέπει να εξετάσετε αν εχει και αλλα συμπτώματα , πάρτε θερμοκρασία ,μιληστε με ενα Κτηνιατρο.
Έχετε ήδη παρατηρήσει ότι η αιγα δεν ενεργεί όπως συνηθως .
Τώρα θα πρέπει να έχετε γράψετε ό, τι έχετε παρατηρήσει . Κάνετε τις σημειώσεις των συμπτωμάτων της κατσίκας ,πόσο καιρό ήταν άρρωστη , και τα φάρμακα ή άλλη φροντίδα που έχετε δώσει.
Μερικές φορές θυμόμαστε δύσκολο όταν είστε κάτω από την πίεση ,
και με αυτό το είδος των πληροφοριών θα βοηθησουμε τον κτηνίατρο να κάνει μια σωστή διάγνωση.
Αν έχετε χρόνο , κάντε τα ακόλουθα πριν από την επίσκεψη τον κτηνίατρό σας :
✓ Πάρτε τη θερμοκρασία της κατσίκας
✓ Ελέγξτε τα ούλα της για το χρώμα
✓ Ακούστε για την καρδιακή συχνότητα Σφυγμοί : 79-89 ανά λεπτό
Αναπνοές: 15-25 ανά λεπτό 20-40 σε μικο ριριφι
✓ Να σημειωθεί αν η κατσίκα έχει
• Τραυματισμους
• τσιμπλες στα μάτια
• Αναπνευστικά προβλήματα ή βήχα
• Διάρροια
✓ Έλεγχος για αφυδάτωση τσιμπώντας το δέρμα στο λαιμό μπροστά από τον ώμο , χρησιμοποιώντας τον αντίχειρα και το δείκτη σας . 

Σημειώστε αν το δέρμα ασφαλίσει πίσω στην κανονική του θέση γρήγορα ή σιγά-σιγά πηγαίνει πίσω στο φυσιολογικό. Μια αργή επιστροφή στο φυσιολογικό δείχνει ότι η κατσίκα είναι αφυδατωμένη.
Καταγράψτε όλες τις παρατηρήσεις σας για την αναφορά του κτηνιάτρου . Επίσης, πρεπει να ειμαστε σε θεση να αναφερουμε εμβολιασμους ,προηγουμενες ασθενειες ,φαρμακα τα οποια εχει παρει. Σ αυτο θα βοηθησει πολυ το ατομικο της βιβλιαριο υγειας της !!πηγη:Raising Goats for Dummies

Ψώρα 

Η ψώρα είναι νόσος που προσβάλλει και ζώα, τόσο παραγωγής όπως το πρόβατο ,ή αίγα , το άλογο όσο και οικόσιτα όπως ο σκύλος και η γάτα. Το παράσιτο που προκαλεί τη νόσο στα ζώα είναι διαφορετικό από αυτό που μολύνει τον άνθρωπο και δεν πολλαπλασιάζεται στο δέρμα του. 
Αν μεταδοθεί από τα ζώα στον άνθρωπο προκαλεί πάλι κνησμό και εξάνθημα που όμως φεύγουν σε λίγες ημέρες μόνα τους, αν φυσικά απομακρυνθεί ή θεραπευθεί και το πάσχον ζώο.

1)Ιβερμεκτίνη,1mlανά50 κιλά, αυστηρά υποδόρια, τουλάχιστον 1 φορά/έτος Συστήνεται, ιδιαίτερα αν τα ζώα βγαίνουν για βοσκή .Επίσης, είναι το μοναδικό σκεύασμα που καλύπτει και την ψώρα.

2) Αν το ζώο ξύνεται τότε είναι σαρκοκοπτικη ψώρα. Ιβερμεκτινη σήμερα επανάληψη μετά 10 μέρες και επανάληψη ξανά μετά από άλλες 10 για σίγουρα αποτελέσματα σε όλα τα ζώα του κοπαδιού. Ψεκασμός ειδικά των επιφανειών που ξύνοντε τα ζώα με cebacil. Εναλλακτικά μπορείς να γίνει επάλειψη στα σημεία προσβολής του ζώου με χρησιμοποιημένα ορυκτέλαια στα οποία έχει προστεθεί θειάφι σε ποσοστό 10%.ελαιολαδο  και θειάφι σαν αλοιφή

 Λοιμώδης Κερατοεπιπεφυκίτιδα

Η επιπεφυκίτιδα είναι μια λοιμώδης και μεταδοτική βακτηριακή νόσος των προβάτων. Είναι πιο συχνή το καλοκαίρι και σε νεαρά ζώα, βέβαια μπορεί να εμφανιστεί οποιαδήποτε στιγμή του έτους και σε πρόβατα κάθε ηλικίας. 

Η επιπεφυκίτιδα προκαλείται από μια σειρά διαφορετικών μικροοργανισμών όπως είναι Chlamydia psittaci ovis και Mycoplasma επιπεφυκίτιδας. Η χλαμύδια είναι η ίδια που μπορεί να προκαλέσει την ενζωοτική αποβολών στις προβατίνες. Βέβαια πολλά άλλα βακτήρια δευτερευόντως μπορούν να οδηγήσουν στην λοίμωξη. Τα βακτήρια μπορούν να μεταφερθούν και να προσβάλουν για παράδειγμα με την σκόνη. Είμαι μεταδοτική ασθένεια, οπότε αν κάποιο πρόβατο νοσήσει είναι πολύ εύκολο η ασθένεια να μεταφερθεί και στα υπόλοιπα ζώα, ειδικά σε εντατικές εκτροφές και σε όχι καλά αεριζόμενους χώρους. Ένα ζώο μπορεί να είναι και απλά φορέας χωρίς να νοσήσει.

Τα ζώα που έχουν προσβληθεί ανοιγοκλείνουν επανειλημμένα τα μάτια  και έχουν μια αποστροφή στο έντονο φως του ήλιου. Αν τα εξετάσουμε προσεκτικά, οι μεμβράνες του ματιού φαίνονται κόκκινες και υπάρχει φλεγμονή. Τέλος σε πιο προχορημένο στάδιο τα μάτια είναι θολά ή ακόμη και αδιαφανή. Μπορεί να αναπτυχθεί μέχρι και πληγή. Η κατάσταση είναι επώδυνη και μπορεί να επηρεάσει ένα ή και τα δύο μάτια. Η επιπεφυκίτιδα μπορεί να προκαλέσει προσωρινή τύφλωση στα προσβεβλημένα ζώα ή ακόμη και μόνιμη τύφλωση σε σοβαρές περιπτώσεις. Δεν οδηγεί σε θάνατο.

Για την αντιμετώπιση απλά στάζουμε οξυτετρακυκλίνη μακράς διαρκείας 2 έως 4 φορές την ημέρα. Τα συμπτώματα υποχωρούν σχετικά άμεσα.

Καταρροϊκός πυρετός

είναι λοιμώδες ιογενές νόσημα που μεταδίδεται με αιματοφάγα
έντομα (σκνίπες) του γένους Culicoides .Προσβάλλει όλα τα μηρυκαστικά, αλλά μόνο
τα πρόβατα εμφανίζουν κλινικά συμπτώματα.
ΔΕΝ ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ
Είναι νόσημα ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗΣ ΔΗΛΩΣΗΣ και οι κτηνοτρόφοι οφείλουν να
ενημερώσουν την κτηνιατρική υπηρεσία σε περίπτωση εμφάνισης των παρακάτω
συμπτωμάτων
1.Υψηλός πυρετός μέχρι 42ο c,καταβολή
2.Οίδημα στην περιοχή του στόματος ,οφθαλμών ,αυτιών.
3.Διαυγές ορώδης ρινικό έκκριμα το οποίο γίνεται βλεννοπυώδες
4.Φλεγμονή ,εξέλκωση διάβρωση και νέκρωση του στοματικού βλενογόννου ,έντονη σιελλόροια
5.Οίδημα και κυανή γλώσσα (σπάνιο)
6.Χωλότητα λόγω φλεγμονής της στεφάνης της χηλής και ποδοδερματίτιδα
7.Αποβολή ή γέννηση θνησιγενών αμνών
8.Απίσχναση
9.Εάν δεν συμβεί θάνατος μέσα σε χρονικό διάστημα 8-10 ημερών το ζώο αναρρώνει με συμπτώματα απώλεια μαλλιού ,στειρότητας και καθυστερημένης ανάπτυξης.
Δεν υπάρχει καμιά αποτελεσματική θεραπεία για τα άρρωστα ζώα
Οι κτηνοτρόφοι οφείλουν να λάβουν τα εξής μέτρα
• χρήση εγκεκριμένων εντομοαποθητικών σε όλα τα μηρυκαστικά
• ψεκασμός των στάβλων και γενικώς των χώρων παραμονής με κατάλληλα εντομοκτόνα. κάθε εβδομάδα.
Το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και οι Τοπικές Κτηνιατρικές Αρχές έχουν τεθεί σε επιφυλακή για την αποφυγή εξάπλωσης της νόσου
Απαγορεύεται η διακίνηση ζώντων ζώων χωρίς την έγγραφη άδεια Των Κτηνιατρικών Υπηρεσιών

Μελιταίος Πυρετός

Τί είναι ο μελιταίος πυρετός

Η βρουκέλλωση ή μελιταίος πυρετός είναι ένα λοιμώδες νόσημα, το οποίο προκαλείται από το γένος Gram-αρνητικών αερόβιων βακτηρίων (Brucella). Διάφορα στελέχη του βακτηριδίου μπορούν να προσβάλουν τον άνθρωπο, συνήθως όμως, εντοπίζεται το στέλεχος Brucella melitensis που προκαλεί τη νόσο στο πρόβατο.

Με ποιούς τρόπους μεταδίδεται

Η βρουκέλλωση μεταδίδεται στον άνθρωπο:

•μέσω της άμεσης επαφής με ιστούς μολυσμένων ζώων

•καταναλώνοντας μολυσμένα τρόφιμα ζωικής προέλευσης, κυρίως μη ωριμασμένο τυρί ή μη αποστειρωμένο γάλα

•σπάνια, από άνθρωπο σε άνθρωπο, με μετάγγιση αίματος, με μεταμόσχευση μυελού των οστών, με το θηλασμό ή με τη σεξουαλική επαφή

Πόσος χρόνος χρειάζεται για να επωαστεί

Η περίοδος επώασης σε περίπτωση μόλυνσης κυμαίνεται μεταξύ 2-8 εβδομάδων, ενώ σε περίπτωση επαναμόλυνσης είναι πολύ μικρότερη (ώρες).

Ποιά είναι τα συμπτώματα του μελιταίου πυρετού

Η βρουκέλλωση προκαλεί:

•διαλείποντα πυρετό (πυρετός που ανεβαίνει το βράδυ και κατεβαίνει το πρωί)

•ιδρώτες, ανορεξία, αίσθημα κόπωσης

•αρθραλγία (πόνο στις αρθρώσεις) 

Πώς γίνεται η διάγνωση του μελιταίου πυρετού

Η διάγνωση γίνεται με αιματολογικές εξετάσεις ή εξέταση του μυελού των οστών.

Τι επιπλοκές μπορεί να υποστεί το άτομο που έχει νοσήσει

Οι επιπλοκές, οι οποίες εξαρτώνται από την ανοσολογική αντίδραση του ατόμου, είναι:

•αρθρίτιδα, οστεοαρθρίτιδα, οστεομυελίτιδα, δισκοσπονδυλίτιδα

•ενδοκαρδίτιδα, μηνιγγοεγκεφαλίτιδα, πνευμονία

•κερατίτιδα ή χρόνια ιριδοκυκλίτιδα

•ορχίτιδα

Πώς θεραπεύεται ο μελιταίος πυρετός

Η βρουκέλλωση θεραπεύεται με αντιβιοτική αγωγή. Το ποσοστό θνησιμότητας στον άνθρωπο είναι >2% και συνήθως σχετίζεται με την εμφάνιση ενδοκαρδίτιδας.

Πώς μπορεί να προληφθεί η μόλυνση

•δηλώνοντας υποχρεωτικά το κρούσμα προκειμένου να παρέμβουν οι κτηνιατρικές υπηρεσίες

•αποφεύγοντας την άμεση επαφή με μολυσμένα ζώα και τα προϊόντα τους

•αποφεύγοντας την κατανάλωση μολυσμένων γαλακτοκομικών προϊόντων (γάλα, τυρί)

•τηρώντας τα μέτρα προσωπικής υγιεινής και υγιεινής του χώρου, στον οποίο γίνεται επεξεργασία προϊόντων ζωικής προέλευσης

Το νοσηλευτικό προσωπικό προφυλάσσεται από τον άνθρακα (δερματικού τύπου):

•σε ειδικές περιπτώσεις, με τον εμβολιασμό ατόμων υψηλού κινδύνου (προσωπικό εργαστηρίου)

•σε σπάνιες περιπτώσεις με απομόνωση του ασθενούς, εφόσον έχει προσβληθεί το αναπνευστικό σύστημα και υπάρχει πιθανότητα αερογενούς μόλυνσης .ΠΗΓΗ: http://www.healthpress.gr/diseases/%CE%BC%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%82-%CF%80%CF%85%CF%81%CE%B5%CF%84%CF%8C%CF%82/

Eμβολιαμός:

ΤΑ ΑΙΓΟΠΡΟΒΑΤΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΑ ΘΗΛΙΚΑ (ΔΙΟΤΙ ΤΑ ΑΡΣΕΝΙΚΑ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΟ ΣΠΕΡΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΜΒΟΛΙΟ )ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΚΡΑΤΑΜΕ ΓΙΑ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ ΑΠΟ ΤΟΝ 3-5 ΜΗΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΜΒΟΛΙΑΣΤΟΥΝ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΑΤΟΠΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΤΗΝΙΑΤΡΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΣΕ 10 ΗΜΕΡΗ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΧΘΕΙ Η ΤΥΧΟΝ ΜΕΤΑΔΩΣΗΤΟΥ ΙΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΥΞΑ ΤΩΝ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΕΝΩΝ ΖΩΩΝ ΠΗΓΗ: https://www.facebook.com/groups/627125690677105/627904230599251/

Μαστίτιδες Αιγοπροβάτων

Οι μαστίτιδες κάθε χρόνο προκαλούν σημαντικές απώλειες σε όλες τις εκτροφές.
Η είσοδος των μικροβίων γίνεται από τραυματισμούς, δερματίτιδες και ερεθισμούς από κακή χρήση των αμελκτικών μηχανημάτων.
Στην οξεία και γαγγραινώδη μαστίτιδα, η εμφάνιση της νόσου είναι ξαφνική. Ο κτηνοτρόφος όμως παρατηρεί ότι το πίσω πόδι που αντιστοιχεί στο προσβλημένο τμήμα του μαστού, φέρεται προς τα έξω (το ζώο κουτσαίνει, δεν θέλει να βαδίσει) η όρεξη κόβεται και το ζώο έχει πυρετό (41 βαθμοί C).

ΑΙΤΙΑ

Σταφυλόκοκκοι (Staphylococcus aureus)

Παστερέλλες (Pasterella haemolytica)

• Μυκοπλάσματα
• Κλωστρίδια
• Άλλα Βακτήρια (Στρεπτόκοκκοι, Κλεμπσιέλες, Κορυνοβακτηρίδια, Βρουκέλες, κλπ).
• Μύκητες
• Ιοί

ΠΡΟΔΙΑΘΕΤΟΝΤΕΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΤΗΣ ΜΑΣΤΙΤΙΔΑΣ

• Η Θηλή των ζώων
• Θηλασμός
• Ζωοτεχνικοί παράγοντες (Κρύο, λασπώδες έδαφος , έναρξη αρμέγματος, κλπ)
• Έντομα
• Όγκος γάλακτος στο μαστικό αδένα
• Ηλικία του ζώου (Προβατίνας, Αίγας)
• Αριθμός αρνιών που θηλάζουν
• Γενετικοί παράγοντες
• Σφάλματα διατροφής
• Σφάλματα τεχνικής αρμέγματος

ΑΙΤΙΑ - ΠΡΟΔΙΑΘΕΤΟΝΤΕΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΤΗΣ ΜΑΣΤΙΤΙΔΑΣ 

• Ζωοτεχνικά σφάλματα
• Μη ισορροπημένη διατροφή για την παραγωγική περίοδο του ζώου
• Κακή υγεία του ζώου (Παρασιτισμός κλπ)
• Κληρονομικοί παράγοντες
• Φυλή του ζώου

ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΙ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΛΛΟΥΝ ΣΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΜΑΣΤΙΤΙΔΑΣ

• ΖΩΟ
• ΜΙΚΡΟΟΡΓΑΝΙΣΜΟΙ
• ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

ΕΙΔΗ ΜΑΣΤΙΤΙΔΑΣ

 α) Οξεία μαστίτιδα :  Εμφανίζεται ξαφνικά,  το μαστάρι παρουσιάζει πρήξιμο και το έκκριμα είναι καστανό - κοκκινωπό και λίγο αργότερα είναι αφθονότερο και πυώδες.

Η κατάσταση του ζώου συχνά διαταράσσεται και συχνά το ζώο πεθαίνει αν δεν ληφθούν μέτρα. Εμφανίζεται συχνότερα μετά τη γέννα σπάνια στο τέλος της γαλακτικής περιόδου.

 β) Χρόνια μαστίτιδα: Πρόβλημα στα κοπάδια και συχνότερα ύστερα από τον απογαλακτισμό.

Συνήθως διαφεύγει της προσοχής του κτηνοτρόφου και μόνο την επόμενη γαλακτική περίοδο διαπιστώνει ότι το μισό μαστάρι είναι ατροφικό και δεν παράγει γάλα.

 Στην ψηλάφηση διαπιστώνεται ότι το κατώτερο τμήμα του μαστού είναι σκληρό και ένας σχηματισμός σαν σχοινί κατεβαίνει προς τη θηλή. Από τη θηλή βγαίνει παχύρρευστο πύο

.
Θεραπεία: Χρησιμοποιούνται ενέσεις και ενδομαστικές εγχύσεις αντιβιοτικών (πενικιλίνη, στρεπτομυκίνη, σουλφοναμίδες ).

 Η θεραπευτική αγωγή έχει καλά αποτελέσματα όταν εφαρμοστεί έγκαιρα.

 γ) Γαγγραινώδης μαστίτιδα: Από τα σοβαρότερα προβλήματα ενός κοπαδιού γιατί εκτός την γαλακτοπαραγωγή κινδυνεύει και η ζωή των ζώων.

Τα υπεύθυνα μικρόβια μπαίνουν από τη θηλή (κακή χρήση αμελκτικών μηχανημάτων, ακάθαρτα χέρια αμελκτή, κακή υγιεινή του στάβλου κλπ) και προκαλούν έντονη λοίμωξη στο ζώο.

Το ζώο παρουσιάζει έντονη κατάπτωση, πυρετό και συχνά πεθαίνει

. Το προσβεβλημένο ημιμόριο του μαστού παρουσιάζει πρήξιμο, κοκκίνισμα (το δέρμα του γίνεται τρυφερό) και ευαισθησία (πονάει). Στη συνέχεια αποκτά χρώμα μπλε - μαύρο και γίνεται ψυχρό.

 Το έκκριμα του είναι ελάχιστο, αραιό και καστανό - κόκκινο.
Σε όσα ζώα επιβιώσουν παρατηρούμε ότι μεταξύ του νεκρού και του υγιούς μαστού σχηματίζεται ένα διαχωριστικό αυλάκι. Μετά από 1-2 εβδομάδες το νεκρωμένο κομμάτι αποχωρίζεται από υγιείς και πέφτει. Ορισμένες φορές πέφτει και ο μαστός.

 Η τελική ίαση έρχεται μετά από αρκετές εβδομάδες.

Θεραπεία: Όσο νωρίτερα αρχίσει η θεραπεία τόσο οι πιθανότητες σωτηρίας του ζώου είναι μεγαλύτερες.

  Αντιβιοτικά  σουλφοναμίδες τόσο σε ενέσεις όσο και σε ενδομαστικά είναι απαραίτητες. Μετά την εγκατάσταση της γάγγραινας η σωτηρία του μαστού είναι αδύνατη και προσπαθούμε να σώσουμε τουλάχιστον τα ζώα.
Πρόληψη: Τα εμβόλια μειώνουν το πρόβλημα, αλλά δεν προλαβαίνουν οριστικά την εμφάνιση της γαγγραινώδους μαστίτιδας. Θα πρέπει να δίνουμε ιδιαίτερη προσοχή στην υγιεινή του στάβλου, των αλμεκτικών μηχανών και των χεριών των αλμεκτών. Τα άρρωστα ζώα (με την πρώτη εκδήλωση)να απομονώνονται, το γάλα τους δεν χύνεται κάτω αλλά θάβεται και έτσι αποφεύγουμε τη μετάδοση στα υγιή. Είναι απαραίτητες οι απολυμάνσεις στο στάβλο και στις αμλεκτικές μηχανές μετά τη χρήση τους .

δ) Μαστίτιδα από βρουκέλλες: Κατά κανόνα συμπτώματα μαστίτιδας από βρουκέλλες δεν παρατηρούμε. Το γάλα όμως των προσβλημένων ζώων είναι μολυσμένο και επικίνδυνο για τον άνθρωπο. Ζώα που έχουν  προσβληθεί από βρουκέλλα πρέπει να απομακρύνονται από την εκτροφή(υποχρεωτική σφαγή).

Σε όλες τις περιπτώσεις θα πρέπει να ενημερωθούμε  από τον Κτηνίατρο για την αγωγή που θα ακολουθήσουμε .